سلام

میخواهم دروغ بگویم

آنقدر دروغ

که حالت خراب شود

انقدر خوبم

که چشمانم خیال ستاره دیدن راهم ندارد

آنقدر خوب

که دستانم خیال پرواز

پاهایم خیال لمس امواج

و گوشهایم خیال شنیدن آواز

آری چشمانم خیال ستاره چیدن را هم ندارد

حالا میخواهم باز راستش را نگویم

بگویم خوبم

مثل خودم

خوبم مثل برادرم

مثل مادرم

و مثل ...بازهم خودم

خوبم

آنقدر خوب

که چشمانم میخندد

لبانم میخندد

پاهایم میخندد

و قلبم مگر میشود بمیرد؟!

ببخشید

اگر کمی از دروغهایم راست شد

دیگر سعی میکنم دروغم دروغ باشد

دروغ دروغ!! راستی

تا یادم نرفته بگویم

من کسی را دارم که برایم شعر میخواند

کسی که برایم آواز میشنود

برایم غصه میخورد

یا شاید کسی که برایم گریه میکند

آری کسی که برایم گریه....

نه شاید برایم می خندد

یا گریه...

نمیدانم

کسی که هم میخندد و هم گریه میکند

و من چقدر خیالم اسوده است

از زمینی که کنارم نشسته

از آسمانی که بر بالینم ایستاده

و...

میخواهم از این هم بزرگتر دروغ بگویم

من از ترانه شب خورده این همه باران هرگز نمی ترسم

و آنقدر خوبم

که چشمانم خیال پرواز را هم فراموش کرده است

خسته شدم

میخواهم راستش را بگویم

دارم از غصه می میرم